هوشمندسازی داروها با استفاده از فناوری نانو
- توضیحات
- دسته: اخبار پژوهشی
- منتشر شده در 04 ارديبهشت 1397
دانشمندان انگلیسی، با استفاده از فناوری نانو، روشی برای هوشمند ساختن داروها ابداع کرده‌اند.
دانشمندان "دانشگاه لینکلن"(University of Lincoln) انگلستان، روش جدیدی را برای "آرایش" نانوذرات طلا با یک پروتئین ابداع کردند. با این روش، نانوذرات می‌توانند ناحیه‌ای از بدن مانند یک تومور سرطانی را به شکل دقیق‌تری هدف قرار دهند.
دانشمندان با استفاده از فناوری نانو، روش جدیدی برای هوشمند ساختن داروها ابداع کرده‌اند تا میزان تاثیر آنها را در رسیدن به هدف مورد نظر افزایش دهند.
نانوذرات طلا، شکل‌های ساخته شده از اتم‌های طلا هستند که قطر آنها، به تنها چند میلیاردم متر می‌رسد و می‌توان آنها را با یک پروتئین زیستی پوشش داد تا در نتیجه این کار، درمان در سراسر بدن حرکت کند و به ناحیه مورد نظر برسد.
این نانوذرات می‌توانند داروهایی که با روش‌های دیگر، قابل حل شدن نیستند یا در جریان خون، کاهش می‌یابند، جذب کنند و به خاطر اندازه کوچکشان، بر موانع زیستی مانند غشاها، پوست و روده کوچک که معمولا از رسیدن دارو به مقصد جلوگیری می‌کند، غالب شوند.
با این روش جدید، داروشناسان می‌توانند پروتئین‌ها را با استفاده از یک لایه، در جهت خاصی روی نانوذرات طلا قرار دهند. بدین صورت، یکپارچگی پروتئین حفظ می‌شود، تاثیر دارو افزایش می‌یابد و امکان گسترش نانودارو فراهم می‌شود.
دکتر "انریکه فراری" (Enrico Ferrari)، متخصص نانوفناوری دانشگاه لینکلن و سرپرست این پژوهش گفت: نانوذرات طلا، در گسترش داروی جدید و سیستم‌های رساندن دارو، ابزاری ضروری هستند. ما راهی برای اتصال پروتئین‌ها و مولکول ها فراهم کرده‌ایم تا تاثیر این داروها را افزایش دهیم. پژوهشگران، بخش‌هایی از پروتئین‌های باکتری‌ها و کرم‌های پهن را بررسی کردند.
این پروتئین‌ها هنگام ترکیب، در اتصال به سطح نانوذرات طلا موثر بودند و توانستند اتصالات پایداری را با هر پروتئین دیگری شکل دهند. این پروتئین در ادغام با نانوذرات، به طور موقت، به سطح طلا و همچنین به پروتئین مورد نظر متصل می‌شود و همچنین می‌تواند اتصال پایداری را با پروتئین داشته باشد.
دانشمندان باور دارند این پژوهش، روشی جهانی برای اتصال پروتئین‌ها به نانوذراتی ارائه می‌دهد که برای بیشتر پروتئین‌ها کاربرد دارند و این فرآیند، برای شرکت‌های داروسازی جالب خواهد بود.این روش، احتمالا برای حسگرهای زیستی و کیت‌های شناختی که از طلا استفاده می‌کنند، کاربرد خواهند داشت. یافته‌های این پژوهش، در مجله "Nature Communications" به چاپ رسید.